- Późną jesienią 1920 r. w Piotrkowie panowała poważna sytuacja epidemiczna

Późną jesienią 1920 r. w Piotrkowie panowała poważna sytuacja epidemiczna

2 października 2020

Świadectwa mówiące o trudach pierwszych lat niepodległości znajdują się w zasobach archiwów państwowych, a w tym również w zasobie Archiwum Państwowego w Piotrkowie Trybunalskim. Piotrków, będący jeszcze w okresie I wojny światowej ważnym ośrodkiem tworzenia oddziałów polskich, swoją rolę – jako m.in. siedziba władz jednego z okręgów wojskowych, czy też organów odpowiadających za uzupełnienie Wojska Polskiego – borykał się ze stałym problemem lokalowym. Miasto, które co prawda do 1914 r. było siedzibą władz gubernialnych, musiało obecnie sprostać zabezpieczeniu lokalowemu nie tylko mieszkańców, lecz także dużej liczby urzędów i instytucji cywilnych i wojskowych, w tym również oddziałów Wojska Polskiego. Sytuację tą dodatkowo utrudniała jesienna fala zwiększenia zapadalności na choroby epidemiczne (m.in. grypa, gruźlica, etc.).

Opisywana powyżej sytuacja w syntetyczny sposób pobrzmiewa w piśmie, jakie w połowie listopada 1920 r. Dział Sanitarny Dowództwa Okręgu Generalnego w Kielcach skierował do Magistratu miasta Piotrkowa. W jego zwięzłej treści odnajdujemy informację o tym, że wojsko nie jest w stanie zwolnić zajmowanych przez siebie pomieszczeń i gmachów (w tym budynku Gimnazjum Bolesława Chrobrego), między innymi wobec „wzrastającej liczby chorych epidemicznych, napływających do szpitala wojskowego w Piotrkowie […]”. Tak więc również sto lat temu względy epidemiczne komplikowały życie codzienne, co dodatkowo pogarszało sytuację społeczną i ekonomiczną panującą w wycieńczonym wojnami kraju.