- Bułak-Bałachowicz i jego wojna z bolszewikami

Bułak-Bałachowicz i jego wojna z bolszewikami

9 października 2020

Stanisław Bułak-Bałachowicz pochodził z Wileńszczyzny, z rodziny rolniczej. W 1914 r. ochotniczo wstąpił w szeregi armii rosyjskiej, zyskując swym męstwem i talentami stopień pułkownika. Po wybuchu rewolucji w Rosji, jako przeciwnik komunizmu walczył w „białych” oddziałach gen. Judenicza, dowodząc tzw. grupą białoruską. Po klęsce Judenicza, na czele ok. tysiąca swoich żołnierzy przedarł się do Polski. Wsławił się jako energiczny dowódca oddziałów białoruskich u boku Wojska Polskiego, wykazując się inicjatywą szczególnie podczas ogólnego odwrotu znad Auty i Berezyny, a także w czasie pościgu za Armią Czerwoną późnym latem i jesienią 1920 r.

Na czele podległych sobie oddziałów białoruskich nie zaprzestał walki z bolszewikami nawet po zawieszeniu broni z października 1920 r. Udało mu się nawet zdobyć i przejściowo utrzymać Mozyrz i Rzeczycę, jednak ostatecznie wobec przewagi Armii Czerwonej został pobity i wrócił do Polski. „Bałachowcy” – jak potocznie mówiono o jego żołnierzach, oprócz męstwa i brawury, odznaczali się niestety również bezwzględnością, co do dziś kładzie się cieniem na dziejach formacji.

Co należy podkreślić, osiadły w Polsce gen. Bułak-Bałachowicz wykazał się typową sobie aktywnością i energią również podczas Kampanii Polskiej 1939 r., organizując ochotniczy oddział obrony Warszawy oraz struktury konspiracyjne. W 1940 r. został zamordowany przez Gestapo.