Uchwalenie Konstytucji 3 Maja 1791 r. odbywało się – jak już wcześniej w naszej opowieści ukazaliśmy – w czasach dla Polski krytycznych. W okresie walk o niepodległość i granice pamięć o tym wydarzeniu była jednym ze sposobów „krzepienia serc”. W XX wieku – również dla Polski trudnym – wyrazy pamięci historycznej pełniły rolę symboli wolności.

Obchody rocznicowe zazwyczaj są okazjami do spojrzenia na przywoływane wydarzenia historyczne z o wiele szerszej perspektywy. Nowy punkt widzenia może być wynikiem sięgnięcia do innych wydarzeń, czy epok historycznych. Bywa też, że punktem odniesienia jest konkretny obszar geograficzny – a więc i regionalistyka.

Obchody rocznicowe Konstytucji 3 Maja 1791 r. były jednymi z pierwszych uroczystości zorganizowanych w Piotrkowie Trybunalskim po likwidacji okupacji niemieckiej u schyłku II wojny światowej.

W międzywojennej Polsce, powstałej w ogniu walk i strat z lat 1914-1921, scalonej z trzech naznaczonych latami niewoli dzielnic rozbiorowych, wspólna historia i tradycja były jednym z podstawowych elementów konsolidujących społeczeństwo i państwo. Nie bez powodu więc kolejne rocznice uchwalenia Konstytucji 3 Maja 1791 r. były chętnie wspominane przez różne ugrupowania i stowarzyszenia.

Zakończenie I wojny światowej i odzyskanie niepodległości przez Polskę w 1918 r. nie były końcem drogi ku wolności, lecz jednym z jej ostatnich etapów. Młoda Polska umacniała swą suwerenność i wykuwała swoje granice w ogniu walk zbrojnych i działań dyplomatycznych. Również wówczas pamięć o majowej konstytucji miała duże znaczenie.

W okresie wojny i okupacji z lat 1914-1918 piotrkowskie środowiska patriotyczne organizowały liczne przedsięwzięcia z historią w tle. Z reguły wiązały się one z inicjatywą pozyskania środków finansowych i materiałowych na rzecz m.in. Legionów Polskich, czy też pomocy najbardziej potrzebującym. Podobnie było w przypadku obchodów rocznicowych uchwalenia Konstytucji 3 Maja, jakie piotrkowianie podjęli w 1917 r.